|
|
|
Hieronder een mooi overzicht van de vele rijders die in het verleden deel uit maakte van het door Henk Koster van Venko Schilderwerken uit Hoogeveen gesponsorde VENKO HONDA TEAM
(Henk Koster – Jan de Groot – Gerrit
Wolsink)
Gert
Henk
Martin
Simon
Erik
Schut
Henk
Seppenwoolde
Mark
Smits
Dave
Pedro
Kees van der
Benny
Gerrit
William
Wopken
Dinand
Team foto uit 1991 met: Leo Combee /Jaco Moes/ Gert-Jan Van Doorn/Schut/ Marcel Van Drunen/ Greg Albertijn !
EINDELIJK BIJPRATEN MET VENKO BAAS HENK KOSTER. (DOOR
HARRY V HEMMEN)
Met een feestje bij Henk Seppenwoolde thuis om 2018
af te sluiten kwam dit verhaal tot stand. “Jij komt toch ook? Wie zal ik
nog meer uitnodigen?” Na enig nadenken hoopte ik dat Sep zijn oude
teambaas Henk Koster zou kunnen overhalen tot een bezoek. Het was al zo
lang geleden dat ik Koster voor de laatste keer ontmoette. Henk Koster (74) was als een der eersten op het
feestje aanwezig en zat pontificaal in de kamer met de gulle en luide
lach, niks veranderd dus. “Ik ben erg slecht ter been maar ik wilde dit
niet missen.” Het idee was om eerst een foto te maken, Henk omringd door
een aantal van zijn Venko rijders uit die gloriejaren. Onveranderd krijg je van Koster een rechtstreeks
antwoord op een directe vraag hoe het gaat. “Met de gezondheid is het
sukkelen maar ik heb net een van mijn laatste bedrijven verkocht.” En is
het nu klaar? “Nou dat weet ik niet, ik kijk nog naar de overname van
een bedrijf als de prijs goed is.” Duidelijk werd meteen dat een 1 op 1 gesprek met
Koster die avond niet zou lukken. De volgende morgen reden we daarom
naar Hoogeveen en brachten een aantal uren door bij Henk. Na het
overlijden van zijn vrouw is Liliane nu zijn partner en het werd een
prettig gesprek. Zijn enige kleinkind bracht de kerstvakantie bij opa
door. Later, tijdens de lunch, maakte de kleine een aantal rake
opmerkingen die opa deed schaterlachen. Het Belgisch kenteken op een van
Kosters snelle auto’s draagt de naam van zijn kleindochter, dat zegt
genoeg. JE KUNT NIET OM KOSTER HEEN. In die jaren van het Venko Honda motocross en Enduro
team stond Koster bijna net zo centraal in de aandacht als zijn rijders.
Hij was ook een aantal keer zelf op de (Enduro) motor in actie te zien
zoals in de Zesdaags van 1984 in en rondom Assen. Daar won het Venko
Honda Team goud, de enige wereldtitel die het team binnensleepte. Dat is opvallend want in onze gedachten was het Venko
Honda Team vele malen oppermachtig. Dave Strijbos greep net naast de
motocross wereldtitel voor het Venko Honda Team, een titel die hij een
jaar later op Cagiva wel pakte. Greg Albertijn werd ook als Venko rijder
opgepikt maar werd wereldkampioen in een JHK shirt. In die toptijd
reisde ik veelvuldig samen met Henk Koster en zo kreeg ik meer weet van
Kosters zakelijke instelling. “Ik heb met motocross altijd geld
verdiend.” Duidelijker kan niet, sponsoring was voor Koster veel meer
dan een uit de hand gelopen hobby! Henk Koster (met Drentse tongval: “ik ben ja nooit
naar school geweest”) begon als jongeling met de kwast in eigen hand.
Werkte zich op als voorman en bouwde een imperium op dat niet alleen uit
Venko Hoogeveen bestond. Dat schildersbedrijf bouwde Henk samen met
partner Theo Wopken uit tot een bekendheid. Hun bedrijf deden ze na
jaren van succes voor vele miljoenen guldens van de hand. Venko
Schilderwerken onderhield projecten van overheidsinstellingen en grote
firma’s als Shell. Koster nam elke wedstrijd belangrijke
vertegenwoordigers van zijn opdrachtgevers mee. Een visje uitgooien om
een grote vis te vangen heet dat in het zakelijk jargon. Als hij daarna
bij hen langs ging om een nieuw contract te bespreken dan kwam zo’n deal
snel tot stand. We komen gedurende ons gesprek op een uitnodiging van
lang geleden. “Jij moet es met me meegaan met de helikopter naar het REM
eiland, daar zit een geweldige kok. Gaan we er paling eten, machtig
mooi.” Dit is Henk Koster ten voeten uit. Het bewuste eiland was een
platform in de Noordzee voor de zuid Hollandse kust waar in 1964 met TV
Noordzee de basis voor de Nederlandse commerciële televisie werd gelegd
waaruit later de TROS ontstond. Toen wij er een bezoek brachten was het
een meetpost van Rijkswaterstaat en Venko klant. “Wij hadden er onze
eigen mensen zitten waaronder die kok.” Wie is eigenlijk Henk Koster? Ik kan het simpel
uitleggen met een voorbeeld. Onbekend is wellicht de manier waarop Henk
in die tijd in een buitenlands restaurant iets te eten vond wat hem
aantrekkelijk leek. Taal is niet Henk zijn kracht en dus was de
buitenlandse kaart een tikje gecompliceerd. Koster liep dan langs een
paar tafeltjes en vroeg andere gasten of het smaakte. Met een beetje
Duits en wat Engelse woorden kom je niet ver, zou je denken. Maar Henk
Koster heeft een ontwapende charme waardoor niemand nee zegt. Hij is
zelfs zo “brutaal” dat hij jaren geleden met zijn vrouw Hennie binnen
liep bij het wereldberoemde drie Michelin sterren restaurant El Bulli
bij Barcelona. Daar moest je minstens een jaar van te voren een tafel
reserveren. “We komen eten,” legde Henk uit. Dat kon niet zomaar … “haal
dan de baas er bij” … Om een lang verhaal kort te houden, eigenaar
Ferran Adría had zoiets nog nooit meegemaakt en gaf het verzet
uiteindelijk op en vroeg met hoeveel mensen? “Zes”, riep Henk die daarna
nog vier mensen van de straat moest plukken maar hij had diezelfde avond
wel een tafel in het neusje van de zalm onder de restaurants. Hiermee is
duidelijk gemaakt dat Henk Koster niet snel met een ‘nee’ genoegen
neemt. VAN VOETBAL NAAR DE MOTOCROSS. Hoe Henk Koster in de cross verzeild raakte is al
vaker genoemd. “Ik sponsorde de lokale voetbal club en zag op een
crosscircuit Klaas Hoogland wel zo hard rijden en daar liep ik redelijk
warm van. Op die manier ben ik er in gerold. Jij gaat voor mij rijden
Klaas en dan zorg ik voor de motoren. Kees van der Ven reed ook nog met
een Venko shirt en daarna kwam ik in contact met Bennie Wilken. Ik wilde
naar de Grand Prix wedstrijden door heel Europa en via hem kon dat. Dat
vond ik machtig mooi, ik deed de boodschappen, pakte de bus in en in de
weekenden was ik de kok. Lekker op vrijdag naar de Grand Prix. Dat was
voor mij, met een heel druk bedrijf, een prachtige uitlaatklep.” En Bennie moest zijn best doen, deed hij dat ook? “Bennie kon verschrikkelijk goed rijden. Chris van
der Weide trainde hem en die zei: Wilken dat gaat het worden. Maar ja
Bennie is het eigenlijk nooit geworden al trainde hij wel serieus met
Chris. Hij had een geweldige start, kon een kwartier op kop rijden en
zakte dan langzaam terug naar 2 of 3 of verder. Dikwijls gaf ik hem dan
een schop onder de kont maar dat hielp niet. Het was een bijzondere man
die altijd wel wat meemaakte. We gingen naar Italië geloof ik dat het
was, ik zeg Bennie geef me je paspoort. Was ie vergeten en dus moesten
we hem over de grens smokkelen. Beetje een slaper die Bennie.
Gisteravond bij Seppenwoolde hebben we daarover nog zitten praten. Ik
herkende hem eerst niet eens onze Benne. Ik zei nog Benne wat kon je
toch geweldig rijden! We waren nog wel eens ondeugend in die tijd. Ik
zei nog, Benne als we alles zwart op wit zetten dan krijgen we allebei
de doodstraf hahaah.” VENKO SAMEN MET HONDA EN JAN DE GROOT. En daarna kwam het wereldberoemde Venko Honda Team
tot stand dat uitgroeide tot een wereldspeler. Met er in de beste
Nederlandse rijders in de cross en Enduro. Onder andere was daarbij
betrokken Piet Nagtzaam, destijds de directeur van Honda Nederland en
een prima kerel. Hoe kwam dat tot stand Henk? “Tis al lang geleden hè maar ik denk via Jan de Groot
die toen in de picture kwam en werd aangetrokken. Nagtzaam kwam altijd
keurig de afspraken na en ze hadden een paar techneuten in huis zoals
Jaap de Visser en Joop Sijses. Joop was er gisteravond ook bij. Die
kerels konden veel regelen en Joop wist als bijrijder ook nog es
onderweg veel te ritselen. We hadden altijd het beste materiaal. Over
Jan de Groot is al zo veel gezegd. Die had een neus voor de beste
rijders in de motocross en ook in de Enduro. Als Jan er achter stond dan
gingen we er voor. Nette vent, een geweldige techneut en hij had het
spul altijd onder controle. Een beste kerel Jan.” Het blijft een moment heel stil ... Met Joop Sijses nuttigde ik het ontbijt die ochtend
na het feest bij Seppenwoolde en vroeg hem hoe verliep dat destijds.
“Henk is Henk, ik ben nooit een afsluitende feestavond vergeten met alle
rijders. We hadden van te voren afgesproken dat we niet verder zouden
gaan met het zijspan team van August Muller. OK zei Henk. Hij nam die
avond het woord en bedankte iedereen en zei op naar volgend jaar. En jij
August moet er natuurlijk ook gewoon bij blijven. Ja zo dus.” HENK KOSTER ALS ENDURO RIJDER Jij reed zelf ook Enduro’s Henk en je gaf nooit op. “Ik ben inderdaad zelf op zaterdagen Enduro’s gaan
rijden en het team werd met de Enduro rijders groter en groter. Hoe dat
allemaal is gelopen weet ik eigenlijk niet meer. Vast wel omdat Jan en
vooral Honda daar veel in zagen. De Zesdaagse kwam naar Assen (in 1984)
en zo werd ons team een jaar eerder opgezet en naar de Zesdaagse in
Wales gestuurd. Assen zou een succesvolle afronding moeten worden en dat
werd het ook. Onze jongens werden daar wereldkampioen.” “Zelf reed ik ook die Zesdaagse mee. Wat een modder
was dat met al die sporen, toen heb ik wel wat keren naast de Honda
gelegen. Aparte kerels die Enduro rijders, fanatiek ook. Gister had ik
het daar nog over met Henk Poorte en die legde me uit wat ik verkeerd
deed. “De voeten op de steunen houden en gas er óp.” Tsja wij stepten
maar wat met de benen hè. Ik reed de Zesdaagse trouwens wel uit.
Onderweg ontmoette ik elke dag ergens een mannetje die in een schuur
mijn motor onder handen nam. Dan moest ik zogezegd op de pot en daarna
stond ie weer klaar, machtig mooi toch." Later heb ik ook nog es in Tunesië de Djerba Rally
gereden, toen was ik er klaar mee. Ik moest boven mijn krachten rijden
want ik wilde de mannen van onze ploeg niet uit het oog verliezen en in
het donker aan het zoeken raken. Het gevaar lag op de loer en daar werd
ik me toen heel bewust van.” Als het om de gevaren en risico’s gaat komen we
opeens over twee van de Venko rijders te praten. Henk Seppenwoolde
verloor een deel van zijn voet en Henk van Mierlo raakte zelfs in de
rolstoel. “Daar ben ik lang ziek van geweest. Daar ben ik zo van
geschrokken. Beste kerels en ik heb nog wel wat contact gehouden maar
met Van Mierlo heb ik het niet goed gedaan. Zijn ongeluk heeft mij erg
aangegrepen. Ik wist er ook geen raad mee, zo moet ik het zeggen.” Als je niks vraagt kom je niet achter de feiten dus
wat stopte Venko er in? Henk is op sommige punten een open boek en me
dit keer te snel af als het om de Venko sponsoring ging. Hij komt zelf
met de uitleg. “Ah het Venko Honda Team zag er allemaal heel
indrukwekkend en goed verzorgd uit. Sommige mensen kregen de indruk dat
we met Venko een hele grote sponsor waren maar dat viel wel mee hoor. Ik
denk dat wij er een tweeëneenhalf, drie ton in stopten. Als ik daar de
relaties bij tel die ik op de GP en NK wedstrijden uitnodigde dan kwam
het in totaal op iets van een half miljoen gulden. Anderen betaalden
eigenlijk een duur kaartje als sponsor en zaten zelf op de tribune en
deden verder niets.” “De manier waarop wij werkten, met de investering in
ons team, dat opende deuren. De kosten kwamen via contracten voor Venko
Schilderwerken altijd weer terug. Overal in Nederland zag je onze
busjes. Wij hadden machtig veel werk, in de piek wel voor een zeventig,
tachtig miljoen per jaar. Ik heb altijd gewonnen aan de cross. Via Berry
Zand Scholten, Hans de Bruijn en anderen stonden de kranten vol met
Venko Schilderwerken. Jarenlang schreven de bladen over ons en ook op de
TV kwamen we volop in de publiciteit. Iedereen was ons goed gezind.” DAVE STRIJBOS GRIJPT NET MIS. Het Enduro succes is al genoemd. In datzelfde jaar
1984 werd de tot dan nauwelijks bekende motocrosser Davy Strijbos
opgenomen in het Venko Honda Team. Bij de eerste 125cc GP in Italië –
die Kees van der Ven won met een dubbele zege - stond Davy meteen in de
schijnwerper met een 6e en een 4e plaats. Een week later won Strijbos de
Nederlandse 125cc GP in Stevensbeek en werd zesde in het WK. “Ja dat was geweldig mooi, ik was er elke wedstrijd
bij en zo ben je niet alleen sponsor maar wordt je ook fan. Die Strijbos
was er een, een geweldige rijder die kon wereldkampioen worden. Elke
weekend waren we er bij met onze gasten. Zeker twee dagen per week was
ik druk met het team.” In 1985 streed Dave Strijbos voor de wereldtitel die
met 2 Grand Prix in zuid Amerika beslist zou worden. Hij ging er heen
met 5 punten voorsprong op Pekka Vehkonen. Een groep van 13 Hollanders
(o.a. Pers, WP team, jurylid Wolsink) beleefde die trip mee. Henk Koster was er uiteraard ook bij, na de WK titel
Enduro stond nu de 125cc motocross wereldtitel op de rol. De vrijdag
voor de wedstrijd nodigde Henk mij uit in zijn kamer. Opende de koffer
en haalde er twee T-shirts uit: Venko Honda Team - Dave Strijbos
Wereldkampioen. “Doe die shirts weg Henk, dit is de goden verzoeken,” zo
reageerde AD verslaggever Hans de Bruijn die er tevens bij was. Strijbos
greep in die twee GP’s in Argentinië en Brazilië naast de titel door
slechte uitslagen in de eerste van de twee wedstrijden. Oorzaak? Lekke
banden in beide manches van Salta. Vehkonen stond na Brazilië met 9
punten meer dan Strijbos in de WK trui! Henk hoe beleefde je die beslissende trip? “We hadden alles voorbereid want het zag er naar uit
dat het zou gaan lukken. Vandaar die shirtjes. Het was spannend en
spectaculair. Maar het werd een grote teleurstelling. We reden dat jaar
en het jaar erna met Gert Jan van Doorn in de kwartliter top 3 mee. Ook
Pedro Tragter scoorde een derde plaats in de 125cc in 1988. Maar ja
Strijbos’ wereldtitel zou een kers op de taart zijn geweest.” Ik herinner me dat we de vrijdag voor de race in
Argentinië wat in het binnenland in de buurt van Salta rondtoerden. In
‘the middle of nowhere’ stond een vrouwtje te koken buiten een
schuurtje, meer was het niet. “Laten we daar eens gaan kijken,” riep
Hans de Bruijn. "Nee laten we dat niet doen, straks worden we nog
overvallen," riep Henk. We stapten toch uit en mochten bij de vrouw
binnen kijken hoe ze daar leefden als gezin met vier kinderen. Even een
blik in een totaal andere wereld. Niet de titel winnen na de pech in Salta dat was een
zwaar gelag, hoe lang ben je daar ziek van geweest Henk? “Niet lang, ik denk een dag of drie. Het is net als
met een zakelijke deal, je gaat voor de winst en soms verlies je. Je
moet het snel loslaten. Zo ben ik gewoon, al lag ik s ’nachts wel eens
wakker. Ik had altijd prima kerels om me heen en mijn vrouw Hennie was
een enorme steun. Het jammere was dat Dave een jaar later op Cagiva
reed, nou ja zo gaat dat. Hij en Jan Witteveen (Cagiva teambaas) waren
al wel aan het vrijen.” Het verduidelijkt de zakelijke benadering door
Koster als het gaat om het Venko Honda Team. Eind 1989 stopte het Venko Honda Team en bij
Seppenwoolde sprak onze hoofdpersoon na jaren weer eens met een deel
zijn mannen. “Het Venko Honda Team stopte en dat had niets met de zaak
te maken maar denk meer met mijn gezondheid want ik raakte flink in de
lappenmand. Ah ik ben er al jaren uit en zag die kerels nooit weer. Bij
Henk heb ik ze allemaal kunnen spreken. Ik had hem beloofd dat ik zou
komen. Ik twijfelde of ik wel zou gaan maar ben blij dat ik het gedaan
heb. Het was machtig mooi.” Dank Harry voor dit geweldige verhaal. Je vindt foto’s van alle Venko Honda Team rijders op
de site van Jan Müller:
https://www.motocrossadvies.nl/Venko.htm Met dank aan Casper Soeter die een groot deel van deze foto's heeft verzameld op zijn FB pagina over het Venko Honda Team Bezoek ook eens zijn FB pagina "Casper Motocrossprogrammaboekjes Soeter"
Klik op het logo hieronder om uw MX Boek hier rechtstreeks te bestellen!
|
